หน้าเว็บ

วันพฤหัสบดีที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2561

[TOB][side stories] หมากรุก

หมากรุก






เอลีท เวนน์ ไม่ชอบเกมหมากรุก


สาเหตุของเรื่องนี้ไม่ได้เกิดจากการที่เขาได้เกรดบีในวิชาหมากกระดานปีที่แล้ว  ไม่ใช่เพราะเขาไม่เคยชนะอิซาคัส รอย หรือใครคนอื่นที่นั่งตรงข้ามฟากกระดานของตนเองสักนัดตั้งแต่มาที่เอดินเบิร์ก  อันที่จริงถ้าพูดให้ถูกต้อง ย้อนไปในช่วงเวลาที่เขายังเด็กกว่านี้และเลือกขยับม้าเป็นตาแรกเปิดกระดาน  เวลาที่คู่ต่อสู้ของเขามีเพียงคนเดียวคือผู้ชายที่เก่งที่สุดในโลก คงต้องบอกว่าครั้งหนึ่ง เขา ‘เคย’ ชอบมัน  


ช่วงเวลาที่เขายังอาศัยอยู่ภายในห้องหับที่มีเตาผิงอบอุ่น ตาหมากรุกถูกเดินสลับไปทีละตา ท่ามกลางเสียงหัวเราะและเสียงโวยวายจากคนตัวเล็กกว่าที่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างสม่ำเสมอ  ไม่มีครั้งไหนเลยที่เกมจบลงอย่างขาวสะอาด  และหมากสองฝั่งอยู่ ‘บนโต๊ะ’ ครบตลอดทั้งกระดาน


“ท่านเล่นโกง!”  เด็กขี้แพ้เอ่ยประท้วงเมื่อคิงถูกรุกฆาตเป็นครั้งที่สาม  ไม่ได้แยแสต่อบิชอปดำของอีกฝ่ายบนตักตนที่ถูกทำให้หายไปจากกระดานตั้งแต่ช่วงกลางเกม...แน่นอนว่าไม่ได้เป็นไปตามกติกาที่ถูกต้องด้วย


คนโตกว่าซึ่งนั่งอยู่ฟากตรงข้ามยิ้มกว้าง หัวเราะในลำคอ เรือสีขาวที่สาบสูญไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่แน่ชัดปรากฎตัวกลิ้งไปมาระหว่างนิ้วในมือขวาของเขา  “หมากรุกเป็นเกมบ่มเพาะนิสัยเสีย  เพราะมันมีกติกาสูงส่ง ทำให้เจ้าคิดว่าคู่ต่อสู้จะต้องเล่นตามกฎ”  มือใหญ่ข้างที่ว่างยื่นข้ามโต๊ะมาขยี้เสียจนเส้นผมสีเทาตัดสั้นยุ่งเหยิง  “เจ้าควรภูมิใจนะไอ้ลูกชาย  นอกจากพ่อเจ้าแล้วไม่มีใครสอนหมากรุกแบบนี้ให้เจ้าอีกแน่”


“นอกจากเจ้าแล้ว คงไม่มีใครอื่นที่โกงหมากรุกเด็กเจ็ดขวบอีกแน่”  เสียงบ่นพึมพำตามด้วยเสียงถอนหายใจดังจากผู้ใหญ่อีกคนที่นั่งอ่านเอกสารเงียบๆอยู่มุมห้อง  


บางครั้งเขาก็สงสัยว่าท่านอาชาริลรู้อะไรๆมากขนาดนั้นได้ยังไง  ทั้งที่ตั้งใจทำอย่างอื่นอยู่ตั้งไกล หรือที่จริงก็แสร้งทำไปอย่างนั้นแต่แอบอู้เหมือนท่านพ่อกันนะ


ลุคทำหูทวนลมเหมือนไม่ได้ยินคำของเพื่อน เอ่ยถามคู่ต่อสู้ที่เด็กกว่าตัวเกินสามรอบ  “จะเล่นอีกรอบไหม?”


นัยน์ตาสีเขียวพราวระยับ หัวเล็กๆผงกขึ้นลงด้วยท่าทางมุ่งมั่น “เล่น!”


ตัวหมากที่ถูกขยับเคลื่อนไหวส่งเสียงดังขึ้นเบาๆเป็นระยะราวกับทำนองขับกล่อม ก่อนจะตามด้วยเสียงเด็กที่ถูกโกงโหวกเหวกโวยวายอีกคำรบนึง










เอลีท เวนน์ ไม่ชอบเกมหมากรุก


เพราะหมากรุกเป็นเกมบ่มเพาะนิสัยเสีย ที่ทำให้แม้แต่ผู้ชายที่เก่งที่สุดในโลกยังอาจลืมได้ว่า  นอกจากเรื่องที่คู่แข่งอาจจะไม่ทำตามกฎ บางครั้งคู่ต่อสู้ก็ไม่ได้มีเพียงผู้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามของฟากกระดาน


และไม่ใช่แค่ตัวหมากของฝ่ายตรงข้ามที่มีโอกาสรุกฆาตคิง






ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น